Hoeveel buitenaards plekken kan een mens aan per week? Pff... net bijgekomen van de Valle de la luna en de deathvalley in Chili, ben ik met Thomas en Kyle naar de zoutvlaktes in Bolivia gegaan. Surrealistisch, dat is het. Op dit moment ben ik in Potosi waar zilver gedolven wordt. Maandag gaan we de zilvermijn in. Hoop dat ik niet te claustrofobisch wordt.

Bolivia is echt fantastisch. Na Argentinie en Chili voel ik me nu pas echt in het buitenland. Vrouwen met rokken tot op hun knieen, dikke sokken met sandalen, een vest erboven en een bolhoedje op. En dat in alle kleuren van de regenboog. Echt geweldig. Uyuni was onze eerste stop. De rit van San Pedro de Atacama in Chili er naartoe was al heel bijzonder. De grensovergang was letterlijk een hokje in een verlaten woestijn met een paar honderd meter verder een wrak van een gekleurde bus. Geen baño te bekennen. 'En todas partes', zei de man die onze paspoorten stempelde. Oftewel... overal. Aan de wc papiertjes te zien gebruikte iedereen de enige plek die iets van privacy gaf, de bus.

We reden de hele dag door een schitterend landschap met meertjes met flamingo's, kuddes lama's met vrolijke roze vlaggetjes in de oren, bergtoppen met sneeuw, rode rotsen en kleine pitoreske dorpjes met stenen huisjes. Na al die uren in een hobbelende jeep hadden we wel behoefte aan een dagje in Uyuni. Kyle, Thomas' vriend uit de US kwam daarheen, een droogkloot eersteklas. Een enorme snor (yes!) en een geniale manier van vertellen. Een dag later zijn we naar de zoutvlaktes gegaan in een driedaagse tour. De zoutvlakte is zo groot dat je geniale perspectief foto's kan maken (jeej!) omdat de lucht niet te onderscheiden is van het wit van de vlakte. De wolken reflecteren zelfs in het laagje water wat op het zout licht, prachtig.

In de twee dagen erna hebben we geisers gezien bij zonsopkomst. De geur van rotte eieren, maar een welkome warme lucht bubbelend uit de aarde. Daarna een stop gemaakt bij allerlei raar gevormde rotsen. We hebben een kip beklommen, een troon, een cobra en een golf. Onze gids maar foto's maken, haha!

Na een avond vol sterren en planeten kijken was de laatste stop een hotspring bij een prachtig meer vol met flamingo's. Lekker opgewarmd na de kou van de nacht. Waanzinnig zeg.

Met als ons zitvlees van de jeeptour hebben we direct een tour geboekt naar Potosi voor de volgende dag. We vonden het best spannend want we hebben de meest vreselijke verhalen gehoord over bussen in Bolivia. Weinig beenruimte, geen toilet, weinig tot geen stops en overal Bolivianos op de grond. Het viel mee gelukkig! Slechts 5 uurtjes met onze benen in de knoop naar blof geluisterd (Thomas kon het wel waarderen) en games of thrones gekeken op de laptop. Volgens mij doet Carice van Houten daar volgend seizoen in mee... Anyway, op 4100 meter hebben we verdacht snel internet hier. Wel eens fijn voor de verandering! Verder is het hier erg stoffig en droog. En na een dagje wennen aan de hoogte gaat het nu prima. Een trap oplopen is wel vermoeiend, maar zelfs daar wen je aan.

Ik hoorde dat bij jullie de eerste lente zonnestralen voorbij zijn gekomen. Wat fijn! Geniet ervan. Dan doe ik mijn gebreide, gekleurde sokken weer aan.

Chau!